hoe komt alles weer goed? | motivetion monday
Op dit moment zit ik in mijn bed, met tranen in mijn ogen. Gewoon omdat ik me ongelukkig voel. De dingen gaan niet zo als ik wil. Zo kan ik me niet consentreren, mijn huiswerk maken lukt niet, mijn mobiel kan ik niet weg leggen en iedere dag wordt ik weer dikker en zwaarder en groeien de puisten. Soms zorgt dit alles er gewoon voor dat ik moet huilen, ik alles niet meer zie zitten en het liefst ben ik gewoon even niet op de aarde.
Voel jij je ook wel eens zo?
Het is best moeilijk om te typen met tranen in je ogen, maar ik moet dit gewoon even delen.
Het lukt me niet om geconsentreerd te zijn. Ik ben telkens afgelijd en het lukt niet om iets gedaan te krijgen. Telkens als het goed gaat stop ik en doe ik even iets anders. Dan is mijn consentratie weer weg.
Hierdoor lukt het niet om mijn huiswerk te maken en voel ik me schuldig. Ook wordt ik hierdoor bang voor school en voor de reactie van anderen. Straks moet ik na blijven, haal ik lage cijfers en ga ik niet over!
Soms denk ik dat het komt doordat ik veel om mijn telefoon zit. Instagram, Facebook, Watsapp, Snapchat en Youtube er is altijd wel iets nieuws te zien. Maar weet je hoe moeilijk het is om je telefoon weg te leggen? En als ik dan weer een half uur op mijn telefoon zit, is er niks aan mijn huiswerk gedaan. Waar door ik weer helemaal in de stress zit.
En dan dat lichaam van me. Ik kan niet eens normaal zitten zonder dat er een paar kilo vet over mijn broek hangt. Strake shirts, hemptjes, skinny jeans en croptops zijn niks voor mij. Het voelt niet fijn en als ik het dan eens probeer kan ik bijna in tranen uit barsten omdat ik weer zie hoe lelijk ik ben. Een rem op mijn eten heb ik dan ook niet en mijn gewenste gewicht is nog lang niet bereikt.
Puisten! Door al dat eten en die stress worden ze niet minder. Ik krab ze open, knijp ze uit, besmeer ze met make-up en eet een reep chocola. Door al die mega grote rode plekken voel ik me nou niet meer op mijn gemak. En erg aantrekkelijk ziet het er ook niet uit met al die vetrollen er om heen.
Zo, dit was even een uitbarsting. Deze gevoelens overstromen me eigenlijk iedere dag keer op keer. En ja het hoord bij de pupertijd, maar dat betekent toch niet dat op deze manier meer dan drie jaar van mijn leven verpest hoeft te worden (ja, al drie jaar lang gaat het zo in mijn hoofd).
Heb jij ook wel eens van dit soort momenten? Wat doe je er dan aan om ze op de lossen? Ik zou het heel fijn vinden als je tips deelt want ik ben het zat om me zo te voelen.
-X- Isa
Voel jij je ook wel eens zo?
Het is best moeilijk om te typen met tranen in je ogen, maar ik moet dit gewoon even delen.
Het lukt me niet om geconsentreerd te zijn. Ik ben telkens afgelijd en het lukt niet om iets gedaan te krijgen. Telkens als het goed gaat stop ik en doe ik even iets anders. Dan is mijn consentratie weer weg.
Hierdoor lukt het niet om mijn huiswerk te maken en voel ik me schuldig. Ook wordt ik hierdoor bang voor school en voor de reactie van anderen. Straks moet ik na blijven, haal ik lage cijfers en ga ik niet over!
Soms denk ik dat het komt doordat ik veel om mijn telefoon zit. Instagram, Facebook, Watsapp, Snapchat en Youtube er is altijd wel iets nieuws te zien. Maar weet je hoe moeilijk het is om je telefoon weg te leggen? En als ik dan weer een half uur op mijn telefoon zit, is er niks aan mijn huiswerk gedaan. Waar door ik weer helemaal in de stress zit.
En dan dat lichaam van me. Ik kan niet eens normaal zitten zonder dat er een paar kilo vet over mijn broek hangt. Strake shirts, hemptjes, skinny jeans en croptops zijn niks voor mij. Het voelt niet fijn en als ik het dan eens probeer kan ik bijna in tranen uit barsten omdat ik weer zie hoe lelijk ik ben. Een rem op mijn eten heb ik dan ook niet en mijn gewenste gewicht is nog lang niet bereikt.
Puisten! Door al dat eten en die stress worden ze niet minder. Ik krab ze open, knijp ze uit, besmeer ze met make-up en eet een reep chocola. Door al die mega grote rode plekken voel ik me nou niet meer op mijn gemak. En erg aantrekkelijk ziet het er ook niet uit met al die vetrollen er om heen.
Zo, dit was even een uitbarsting. Deze gevoelens overstromen me eigenlijk iedere dag keer op keer. En ja het hoord bij de pupertijd, maar dat betekent toch niet dat op deze manier meer dan drie jaar van mijn leven verpest hoeft te worden (ja, al drie jaar lang gaat het zo in mijn hoofd).
Heb jij ook wel eens van dit soort momenten? Wat doe je er dan aan om ze op de lossen? Ik zou het heel fijn vinden als je tips deelt want ik ben het zat om me zo te voelen.
-X- Isa
Reacties
Een reactie posten